...Μόνο το χλωμό φως του διαδρόμου φώτιζε το κατώφλι της πόρτας.
- Το μετάνιωσες?
- Όχι
- Φοβάσαι?
- Όχι
Το πόμολο ήταν δροσερό. Η πόρτα έκλεισε απαλά και αθόρυβα. Σκοτάδι...
- Πάλι μαζί ε?
- Ναι, πάλι μαζί και μόνοι
- Θα με βαρεθείς?
- Ποτέ
- Θα με εγκαταλείψεις?
- Ποτέ
- Μου το υπόσχεσαι?
- Στο ορκίζομαι
- Μ’ αγαπάς?
- Σ’ αγαπώ
- Και εγώ σ’ αγαπώ
- Και να σου πω κάτι? Δεν χρειάζεται να περιμένεις να νυχτώσει. Τώρα μπορείς να κλαις όποτε θέλεις, δεν θα σε βλέπει κανείς -ψιθύρισε η φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου.
[Δεν υπάρχει επιστροφή]
Enjoy The Silence
